ΝΑΙ ΣΤΗ ΓΝΩΣΗ - ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
Δρ. Στ. Κουτζόγλου.
Πρόεδρος Συλλόγου Γονέων 3ου Γυμνασίου Ρεθύμνου.
Ραγίζει η καρδιά μου να βλέπω δέκα η ώρα το πρωί μαθητές να τριγυρίζουν στους δρόμους, να γεμίζουν τις καφετέριες, να μην κάνουν το χρέος τους.
Όλοι μας έχουμε κάποιο ιερό χρέος. Όλους μας η ζωή μας έχει τάξει σε κάποιο μετερίζι τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Τον καθένα μας σε αυτό που κάνει: το γιατρό να θεραπεύει σκεπτόμενος πάνω από όλα τον άνθρωπο, τον εκπαιδευτικό να μορφώνει και να διαπλάθει χαρακτήρες, το γονιό να αφοσιώνεται στα παιδιά που έφερε στον κόσμο, το μαθητή να μελετά, τον πολιτικό να σκύβει στα προβλήματα του πολίτη, να αφουγκράζεται τις αγωνίες του και να θυσιάζεται για να τις υπηρετήσει.
Αν κάποιος από εμάς δεν κάνει το χρέος του, αν κάποιος κρίκος της «κοινωνικής αλυσίδας» ραγίσει, αυτό δεν μειώνει αυτόματα και τη δική μας ιερή υποχρέωση. Αν δεν κρατηθούν κάποιες πέτρες στη θέση τους, όλο το οικοδόμημα θα γκρεμιστεί και όλους θα μας συμπαρασύρει.
Τη μικρότερη ευθύνη για την ανεπίτρεπτη αυτή κατάσταση των καταλήψεων φέρουν τα παιδιά. Τη μεγαλύτερη φέρουν οι γονείς. Οι καθηγητές είναι σχεδόν συνυπεύθυνοι με τους γονείς. Ότι η πολιτεία δεν τελεί το χρέος της στην παρούσα φάση, όλοι μας το γνωρίζουμε, αλλά δεν είναι εκεί το ζήτημα. Η Ελλάδα μας, το «τρελοβάπορο» του Ελύτη, μας έχει συνηθίσει σε τέτοια.
Τι κάνουμε τώρα; Όλοι πρέπει να κατανοήσουμε ότι είναι άκρως εγωιστικό, για να μην χρησιμοποιήσω βαρύτερο χαρακτηρισμό, φασιστικό, να αλυσοδένουμε τα σχολεία και να φιμώνουμε τη γνώση. Υπάρχουν μαθητές που η μόνη τους διέξοδος στη μόρφωση είναι η δημόσια παιδεία και ο αριθμός τους θα αυξάνει με γεωμετρική πρόοδο. Αλλά θα μπορούσε να γίνει σύγκριση και με τα φροντιστήρια; Τα φροντιστήρια, με τη μορφή που έχουν σήμερα, μπορούν να αντικαταστήσουν το σχολείο; Τα φροντιστήρια προσφέρουν περισσότερο εκμάθηση τεχνικής εξετάσεων κι αυτό σε ορισμένα μόνο μαθήματα. Η παιδεία και η εκπαίδευση που μπορεί να προσφερθεί σε ένα δημόσιο σχολείο είναι ασύγκριτα ανώτερη. Η μουσική, τα εικαστικά, η περιβαλλοντική εκπαίδευση, οι ξένες γλώσσες, η πληροφορική, η εργασία σε ομάδα και τόσα άλλα είναι δώρα που η δική μας γενιά ούτε στο όνειρό της μπορούσε να φανταστεί. Εμείς οι γονείς πρώτοι απαξιώνουμε με τη στάση μας τη δημόσια παιδεία. Εμείς θερίζουμε το κίνητρο του εκπαιδευτικού να δώσει στα παιδιά μας τους καρπούς της γνώσης και της εμπειρίας του. Όταν ο μαθητής απαιτεί τη γνώση με την ενεργή στάση του στο μάθημα, όταν ο μαθητής σέβεται αυτόν που πασχίζει για να τον παιδεύσει, ο εκπαιδευτικός θα γίνει λειτουργός και θα σκύψει πάνω στο μαθητή του παρά τις αντίξοες συνθήκες των ημερών μας.
Οι συνεχείς καταλήψεις και οι αποχές από τα μαθήματα, αποδιοργανώνουν το μαθητή, αποσυντονίζουν τον εκπαιδευτικό, δημιουργούν μια χαώδη κατάσταση στην παιδεία, που σε τίποτα δεν ωφελεί. Οι διδακτικές ώρες που χάθηκαν, σε καμία περίπτωση δεν θα αναπληρωθούν όπως πρέπει. Όταν δεν γίνεται κάτι στην ώρα του δεν έχει ποτέ το ίδιο αποτέλεσμα.
Στην παρούσα φάση είναι σκόπιμο να κατανοήσουμε, ότι ιδιαίτερα στο θέμα της παιδείας πρέπει να πορευτούμε με αυτά που έχουμε. Μακάρι να ήταν όλα ιδανικά και άψογα. Αφού όμως δεν είναι, πρέπει να αγωνιζόμαστε για την κατάκτηση της γνώσης με αυτά που τώρα διαθέτουμε. Ο λαός μας πόσες και πόσες φορές δεν αγωνίστηκε με τα πενιχρά μέσα που διέθετε απέναντι σε πανίσχυρους αντιπάλους. Μόνο αν τα παιδιά μας θωρακιστούν με γνώση πραγματική θα μπορέσουν στο μέλλον να σταθούν στο ανταγωνιστικό περιβάλλον που τα περιμένει.
Το επιχείρημα, ότι δεν έχουν βιβλία οι μαθητές, είναι δίκαιο, αλλά δεν είναι και το καθοριστικό για να λάβουν τη γνώση. Πόσοι από εμάς τους γονείς τρέξαμε να βρούμε μέσω γονέων μεγαλύτερων τάξεων τα βιβλία που μας χρειάζονται; Ελάχιστοι. Έχουμε γίνει καλοπερασάκηδες, και όπως σε όλα μας, τα θέλουμε όλα έτοιμα και άψογα. Όπως θέλουμε το καλό φαγητό κάθε μέρα, όπως θέλουμε το βόλεμα μας σε όλα μας, έτσι κι εδώ. Κυνηγοί του ευδαιμονισμού σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας. Ένα βιβλίο ατσαλάκωτο, άγραφτο, λες και θα το κρατήσει και το κλωνάρι μας έτσι. Ο μαθητής που έχει την όρεξη, δεν χρειάζεται το άψογο σε εμφάνιση βιβλίο για να μελετήσει. Η σπίθα για την κατάκτηση της γνώσης δεν έχει ανάγκη από την πολυτέλεια για να γίνει φωτιά και πυρκαγιά. Μήπως αυτό λείπει από τα παιδιά μας;
Δεν υποστηρίζω ότι πρέπει να γυρίσουμε τριάντα χρόνια πίσω, αν και σύμφωνα με το σοφό λαό μας: «κάθε πέρσι και καλύτερα», σίγουρα υπάρχουν στοιχεία που θα πρέπει να ξανακατακτήσουμε. Πού είναι οι αξίες μας; Ο υλιστικός τρόπος ζωής μας, το ανελέητο κυνήγι για χρήμα, ο ανταγωνισμός τον οποίο η γενιά μας προσκυνά, διδάσκει τα παιδιά μας και αλώνει κάθε ηθική.
Ας συσπειρωθούμε λοιπόν όλοι. Αντίπαλοι δεν είμαστε. Τα προβλήματα κοινά. Πρώτα μέσω της αυτογνωσίας να κατανοήσουμε τα λάθη που κάναμε και μετά με τις πανανθρώπινες αξίες της αλληλεγγύης, του αλληλοσεβασμού και της αλληλοβοήθειας να βοηθήσουμε όλοι να αποκτήσει η κοινωνία μας τη συνοχή που χρειάζεται για να μπορέσει να ξεπεράσει το σκόπελο και σιγά - σιγά να βρει ρυθμό, βηματισμό για ένα καλύτερο αύριο.
Όλοι μαζί, εκπαιδευτικοί, μαθητές και γονείς μπορούμε. Δεν υποστηρίζω την υποταγή και το σκύψιμο του κεφαλιού, επιβάλλεται να διεκδικούμε αλλά με σοφό τρόπο, όχι οργισμένοι και μόνο από το συναίσθημα παρασυρμένοι. Πρέπει να βρίσκεται η καλύτερη οδός, έτσι ούτε αυτός που διεκδικεί να χάνει, αλλά και ούτε άλλα στρώματα της κοινωνίας μας να υποφέρουν από τις δράσεις των διεκδικήσεων μας. Να λαμβάνει ο παραλήπτης το μήνυμα, αλλά όχι εις βάρος δικό μας ή των υπολοίπων που σε τίποτα δεν φταίνε. Κι ας μην ξεχνάμε, ο δημοκρατικότερος τρόπος να εκφράσει ο πολίτης τον έπαινο ή τη δυσαρέσκειά του στους κρατούντες είναι η ψήφος του.
Ας σκύψουμε λοιπόν ευλαβικά πρώτοι εμείς οι γονείς στα παιδιά μας και στα προβλήματα που τα βασανίζουν, ας έρθουμε σε ειλικρινή διάλογο με αυτά και με τους εκπαιδευτικούς μας και όλοι μαζί ενωμένοι να διεκδικήσουμε την καλυτέρευση της παιδείας που μας παρέχεται από την πολιτεία. Οποιαδήποτε μορφή όμως διεκδίκησης δεν θα πρέπει να συνηγορεί με το κλείσιμο των σχολείων.
Για το Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων
3ου Γυμνασίου Ρεθύμνου
Ο πρόεδρος
Δρ Στυλιανός Κουτζόγλου
Υ.Γ. Η Ελλάδα μας, το τρελοβάπορο του μεγάλου μας ποιητή Οδυσσέα Ελύτη
Βαπόρι στολισμένο βγαίνει στα βουνά
κι αρχίζει τις μανούβρες "βίρα-μάινα".
Την άγκυρα φουντάρει στις κουκουναριές
φορτώνει φρέσκο αέρα κι απ' τις δυο μεριές.
Είναι από μαύρη πέτρα κι είναι απ' όνειρο
κι έχει λοστρόμο αθώο ναύτη πονηρό.
Από τα βάθη φτάνει στους παλιούς καιρούς
βάσανα ξεφορτώνει κι αναστεναγμούς.
Έλα Χριστέ και Κύριε, λέω κι απορώ
τέτοιο τρελό βαπόρι τρελοβάπορο.
Χρόνους μας ταξιδεύει δε βουλιάξαμε
χίλιους καπεταναίους τους αλλάξαμε.
Κατακλυσμούς ποτέ δε λογαριάσαμε
μπήκαμε μες στα όλα και περάσαμε.
Κι έχουμε στο κατάρτι μας βιγλάτορα
παντοτινό τον Ήλιο τον Ηλιάτορα.