Οι ακροβατισμοί, οι αναβαθμίσεις, και οι οπισθοδρομήσεις πάντα γεννούν προβληματισμούς.
Πολύ περισσότερο όταν υπάρχουν και «διαρροές» σε ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα του σχεδίου προγράμματος για το νέο Λύκειο.
Το γραφείο τύπου του Υπουργείου διευκρίνισε ότι πρόκειται για πρόταση μιας (άγνωστης ;), επιτροπής (μη θεσμοθετημένης) , οι προτάσεις είναι υπό διαμόρφωση και θα δοθούν για διαβούλευση μέσα στο Δεκέμβρη.
Στο ριζικά αναμορφωμένο πρόγραμμα σπουδών του Λυκείου κυριαρχεί η παντελής έλλειψη μαθημάτων που έχουν να κάνουν με τις νέες τεχνολογίες και την Πληροφορική. Το Όραμα του Νέου Ψηφιακού σχολείου με τους διαδραστικούς πίνακες, την ψηφιακή διδασκαλία, το ψηφιακό βιβλίο, τη γεφύρωση του ψηφιακού χάσματος , κτίζεται χωρίς το κυριότερο "εργαλείο", την Πληροφορική και τη γνώση της.
Δίνεται με το σχέδιο η ευκαιρία στο νέο σχολείο να είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ψηφιακής εποχής ή παραμένει για άλλη μια φορά δέσμιο συντεχνιακών συμφερόντων και οπισθοδρομικής νοοτροπίας;
Γίνεται μια ηλικιακή μετατόπιση της διδασκαλίας της Πληροφορικής στην Α΄ Δημοτικού μαζί με τα Αγγλικά, και ολοκληρώνεται όχι στη Γ΄ Λυκείου αλλά στην Γ' Γυμνασίου. Το δε Λύκειο απαλλάσσεται.
Πέρα από τα σοβαρά ερωτηματικά (από εμπειρίες του παρελθόντος ) για τον προγραμματισμό και τη μελέτη των υποδομών (εργαστήρια, προγράμματα διδασκαλίας, εκπαιδευτικό λογισμικό, διδάσκοντες κ.λ.π.), ο μαθητής του Δημοτικού θα κάνει αυτό που του επιτρέπει η ηλικία του και το γνωσιακό του επίπεδο: να παίζει πιο ...συναρπαστικά παιχνίδια από αυτά της αυλής, να ζωγραφίζει, να μαθαίνει για τα άλλα μαθήματα (κατάλληλο λογισμικό;) με διαφορετικό τρόπο, να μάθει να χειρίζεται μια "έξυπνη" μηχανή(όσο του επιτρέπει η αντίληψή του). Δραστηριότητες αποκλειστικά σε επίπεδο χειρισμού. Αυτό είναι το αναμενόμενο και το φυσιολογικό.
Επομένως η Πληροφορική ως ανεξάρτητο διδακτικό αντικείμενο περιορίζεται (περίπου30 ώρες/έτος) στη διδακτέα ύλη του Γυμνασίου: εισαγωγικές γνώσεις στη δομή, λειτουργία και εφαρμογές Η/Υ , επικοινωνία με τη βοήθεια του Η/Υ και του διαδικτύου και εισαγωγικές έννοιες προγραμματισμού με τη γλώσσα LOGO κ.λ.π.
Στο Λύκειο του Νέου Ψηφιακού σχολείου δεν ευδοκιμούν ειδικευμένα μαθήματα Πληροφορικής όπως η αλγοριθμική και ο δομημένος προγραμματισμός, η παραγωγή πολυμεσικών εφαρμογών, τα δίκτυα Η/Υ , η δυναμική διαχείριση του διαδικτύου κ.λ.π. τα οποία θα έδιναν "ψηφιακή υποδομή" στον έφηβο -υποψήφιο φοιτητή για τα πανεπιστημιακά τμήματα.
Εμείς σαν καθηγητές πληροφορικής έχουμε χρέος απέναντι στην κοινωνία και το δημόσιο σχολείο να κάνουμε ξεκάθαρο πως άλλο ο ΧΕΙΡΙΣΜΟΣ των Η/Υ στην καθημερινή ζωή και εργασία κι άλλο πράγμα η εκρηκτικά αναπτυσσόμενη ΕΠΙΣΤΗΜΗ της ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ της οποίας οι βασικές αρχές πρέπει να διδάσκονται στη Β/θμια εκπαίδευση, όπως συμβαίνει με όλες τις βασικές επιστήμες. Είναι επιστημονική πλάνη η ταύτιση των παραπάνω και υποβαθμίζει το περιεχόμενο, την δυναμική και την ουσία της επιστήμης που μεταμορφώνει δραματικά την κοινωνία, την οικονομία και το μέλλον των επόμενων γενιών. Για παράδειγμα στη Φυσική είναι σαν να αντικαθιστούμε τα κεφάλαια του ηλεκτρισμού (θεωρία και νόμους ), με δραστηριότητες πατήματος διακοπτών φωτισμού ή με δραστηριότητες αντικατάστασης καμένων εξαρτημάτων...
Η διείσδυση των Η/Υ σε κάθε επαγγελματική δραστηριότητα επιβάλλει τη διδασκαλία της χρήσης τους στα δημόσια σχολεία της Μέσης εκπαίδευσης και τη πιστοποίηση μέσα από αυτά ώστε να αποφεύγονται οι μεγάλες δαπάνες των γονιών και σε αυτόν τον τομέα. Όμως, σε καμία περίπτωση η σχέση των μαθητών μας με την Πληροφορική δεν μπορεί σήμερα να περιορίζεται στις γνωστές "εμπορικές" δεξιότητες στα «κομπιούτερς», γιατί ευτελίζεται η μακρόπνοη αποστολή της Παιδείας, γιατί πολύ απλά:
αυτός που γράφει γρήγορα στον Η/Υ ή μπορεί να συμπληρώσει μια αίτηση στο διαδίκτυο, ή να κάνει όμορφες παρουσιάσεις, ή να βλέπει βιντεάκια στο youtube και να παίζει στα δάκτυλά του το facebook ,, δεν δημιουργεί καινοτομία ούτε παράγει υψηλή προστιθέμενη αξία γιατί απλούστατα δεν κατασκευάζει λογισμικό (προγράμματα) δηλ σύγχρονα μέσα παραγωγής . Τα επόμενα χρόνια θα έχει την ίδια «παραγωγική αξία» με τον εργάτη που πριν 40 χρόνια συμμετείχε στη αλυσίδα παραγωγής ή αυτόν που πολύ καλά ξέρει να βιδώνει βίδες. Είναι όπως ο γεωργός της μεταπολεμικής Ελλάδας που έσκαβε το χωράφι με την τσάπα ή με το γαϊδουράκι και το αλέτρι, ενώ σήμερα με το τρακτέρ.
Έτσι κατασκευάζονται οι απόφοιτοι των «δεξιοτήτων»,( αυτό είναι το όραμα του ΥΠΔΒΜΘ;), το καταρτισμένο φτηνό εργατικό δυναμικό και η χώρα μας προς τα εκεί οδεύει, επαληθεύοντας τη θέση ότι η κατεύθυνση της εκπαίδευσης προοιωνίζει και την πορεία της οικονομίας.
Σε μια παλιότερη δήλωσή της (την εποχή των συνθημάτων της κοινωνίας της πληροφορίας και της γνώσης) η ίδια η κα υπουργός Παιδείας είχε πει ότι « η χώρα δεν χρειάζεται άλλους καταναλωτές καινοτομίας αλλά δημιουργούς». Σ΄ αυτήν λοιπόν τη χώρα της ημιμάθειας, των παντογνωστών και της υπερβολής μήπως πρέπει να προβληματιστούμε για το βασικό πρόβλημα της χωλής παιδείας μας που αντί να μαθαίνει τα παιδιά μας πώς να σκέπτονται , τα μαθαίνει πώς να θυμούνται;
Και μήπως η κα υπουργός εννοούσε
? πως εκτός από το να αγοράζουν οι έφηβοί μας laptop, mp3-players, smart phones, LCD TV, Gps κ.λ.π. θα πρέπει να ξέρουν και πως αυτά λειτουργούν;
? ότι εκτός από τη μικροσοφτομάθεια οι μαθητές μας πρέπει να δημιουργούν και τα δικά τους προγράμματα; Να κατανοήσουν τις πραγματικές δυνατότητες του διαδικτύου , να έχουν τη δυνατότητα να οργανώσουν την παρουσία τους εκεί αντί να καταναλώνουν και να αυτοαναλώνονται στις ιστοσελίδες της κοινωνικής δικτύωσης;
? ότι θα πρέπει με κριτική γνώση και σκέψη που θα τους παρέχει το Νέο Λύκειο να μπορούν να αποφεύγουν τις κακοτοπιές της ψηφιακής εποχής γνωρίζοντας σε βάθος την ασφάλεια των συστημάτων; Να περπατάνε, να κινούνται , να εξερευνούν τον ψηφιακό κόσμο. Μήπως εννοούσε
? ότι για να επιτευχθεί καινοτομία θα πρέπει ο έφηβος του Λυκείου με προχωρημένο τρόπο σκέψης πια, με αρκετά εφόδια γνώσεων από τα άλλα μαθήματα να μπορεί- όπως σε όλες τις ανεπτυγμένες χώρες του κόσμου-να διδαχθεί μαθήματα που τον εισάγουν στην επιστήμη της Πληροφορικής;
- Να εμπλακεί σε νοητικές διεργασίες, να ενισχυθεί η αλγοριθμική σκέψη και έκφρασή του σαν αναπόσπαστο μέρος της κουλτούρας του, σαν εργαλείο επίλυσης προβλημάτων και μελέτης και των άλλων μαθημάτων.
-
Να αυξήσει την κριτική του ικανότητα, τη φαντασία , την αναλυτική και συνθετική ικανότητα σκέψης.
- Να αρχίσει να μιλάει τις «γλώσσες» του Η/Υ , να δημιουργεί δικά του προγράμματα, δικές του ψηφιακές ιδέες και έργα. Ετσι μπορούμε να ελπίζουμε σε ολυμπιονίκες Πληροφορικής σε μαθητές με διακρίσεις στις νέες τεχνολογίες , φυτώρια μελλοντικών επιστημόνων για την Ελλάδα του ηλεκτρονικού αύριο.
Αντί λοιπόν να δώσουμε κίνητρα σκέψης και ισχυρά εφόδια για το ήδη αβέβαιο μέλλον τους, καταδικάζουμε τους μαθητές του Λυκείου στον πραγματικό ψηφιακό αναλφαβητισμό, καταργείται το εξεταζόμενο πανελλαδικά μάθημα Ανάπτυξη Εφαρμογών σε Προγραμματιστικό περιβάλλον (ΑΕΠΠ) και τα επιλεγόμενα (;).
Στη μελέτη του Ελληνικού Παρατηρητηρίου για την Κοινωνία της Πληροφορίας αναφέρεται:
«Είναι λοιπόν ξεκάθαρο ότι για μια κοινωνία χωρίς αποκλεισμούς είναι σημαντικό να δοθεί σε κάθε πολίτη που το επιθυμεί η δυνατότητα να συμμετέχει πλήρως στο ψηφιακό γίγνεσθαι. Η ηλεκτρονική ενσωμάτωση των πολιτών είναι αναγκαία για λόγους κοινωνικής δικαιοσύνης, διότι εξασφαλίζει την ισότητα στην κοινωνία της γνώσης...»
Πως λοιπόν θα υπάρξει ενσωμάτωση στο ψηφιακό γίγνεσθαι όταν αυτό λείπει από τη βασική παιδεία των Ανθρώπων, δηλαδή το Λύκειο ;
Νέο σχολείο χωρίς πληροφορική δεν γίνεται!! Να το μήνυμα από τα δεκάδες ψηφίσματα συλλόγων καθηγητών, τους σύμβουλους ειδικότητας, τις επιστημονικές ενώσεις του κλάδου.
Είμαστε έτοιμοι σαν σύλλογος καθηγητών Πληροφορικής Δυτ. Κρήτης αλλά και σε Πανελλήνιο επίπεδο να προτείνουμε ανάλογα με τη σχεδιαζόμενη μορφή του νέου σχολείου τα μαθήματα που προτείνουμε να ενταχθούν σ' αυτό.
Ο επίλογος αυτού του κειμένου ανήκει στον κ. Ηλία Μαργαριτίδη καθηγητή Πληροφορικής:
«....Η παραγωγική επανάσταση και η καινοτομία σε οποιονδήποτε τομέα προέρχονται μεν από ταλαντούχους ανθρώπους, οι οποίοι όμως ξεπηδούν από μια μαζική δεξαμενή, την δεξαμενή όλης της κοινωνίας. Όλη η κοινωνία αποκτά μέσα από την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση τις βασικές γνώσεις των πιο σημαντικών επιστημών: Μαθηματικά, Φυσική, Χημεία, Γλώσσα, Ιστορία κλπ.
Από τη μια με τις γνώσεις αυτές ο άνθρωπος μπορεί και αντιλαμβάνεται καλύτερα και αντικειμενικότερα την κοινωνική πραγματικότητα της εποχής του ώστε να τη αλλάξει , και από την άλλη οι βασικές αυτές γνώσεις γίνονται σπόρος που θα φυτρώσει στα πιο καινοτόμα και γόνιμα μυαλά για να δώσει τον καρπό της καινοτομίας και της παραγωγής νέας επιστημονικής γνώσης.
Η υποβάθμιση της πληροφορικής στο νέο σχολείο που οραματίζεται το Υπουργείο ισοδυναμεί με σταμάτημα της σποράς. Ο απλός και αγράμματος λαός αυτό το ζήτημα το έχει λύσει εδώ και αιώνες:
Αν δε σπείρεις, δε θερίζεις..»
Ρέθυμνο 16/11/2010
Μαθιουδάκη Λίτσα
Καθ. Πληροφορικής ΠΕ19
This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.
Χρήσιμες διευθύνσεις:
Πανελλήνια Ένωση Καθηγητών Πληροφορικής
Ελληνική Εταιρεία Επιστημόνων και Επαγγελματιών Πληροφορικής και Επικοινωνιών