Η Αλέξις Φίλντινγκ αποφασίζει να ανακαλύψει τις ρίζες της, καθώς η μητέρα της, Σοφία, εμφανίζεται αρκετά κρυψίνους για να πει στην κόρη της ο,τιδήποτε έχει σχέση την οικογένειά της, ενώ το μόνο που ξέρει για εκείνη είναι πως έφυγε σε πολύ νεαρή ηλικία από την Κρήτη. Ταξιδεύει στην Πλάκα της Κρήτης έχοντας στα χέρια της ένα γράμμα για μία παλιά γνωστή της Σοφίας. Μέσα σ? αυτό το γράμμα η μητέρα της Αλέξις ζητά από την εβδομηντάχρονη πλέον Φωτεινή να πει στην κόρη της όλην την αλήθεια για το παρελθόν της, χωρίς να κρύψει τίποτα. Κι η Φωτεινή ξεκινάει την αφήγησή της με την ιστορία της προγιαγιάς της Αλέξις, Ελένης, ενώ της διευκρινίζει πως το παρελθόν της συνδέεται άμεσα με το νησί της εξορίας των λεπρών, τη Σπιναλόγκα. Το ταξίδι στο χρόνο θα αποδειχθεί καθοριστικό για την Αλέξις, καθώς θα τη βοηθήσει να πάρει σημαντικές αποφάσεις για τη ζωή της.
Η Βικτόρια Χίσλοπ αποφάσισε να μάθει περισσότερα για την ιστορία του μικρού κι εγκαταλελειμμένου πλέον νησιού της Σπιναλόγκας όταν σ? έναν ταξιδιωτικό οδηγό της Κρήτης συγκράτησε τη λέξη «απομόνωση». Βάζοντας το δημοσιογραφικό της μικρόβιο να δουλέψει, έμεινε για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα στην Κρήτη κι ουσιαστικά «ξεψάχνισε» όλην την ιστορία του νησιού. Οι έρευνες κι οι μαρτυρίες ανθρώπων που είτε θεραπεύτηκαν, είτε είχαν στη Σπιναλόγκα αγαπημένο τους πρόσωπο, ακόμη κι απλών θεατών των γεγονότων της εποχής, την ώθησαν να συνθέσει μία ιστορία όπου πλέκεται το εγκώμιο της ανθρώπινης θέλησης και της πίστης. Μέσω της μυθοπλασίας και των περιπετειών των χαρακτήρων, η συγγραφέας παρουσιάζει την αληθινή ιστορία. Αποτέλεσμα αυτών, λοιπόν, είναι ένα βιβλίο με γρήγορη πλοκή, απ? όπου ξεχειλίζει ένας χείμαρρος συναισθημάτων, ικανών να συγκινήσουν και τον πιο απαιτητικό αναγνώστη. Η πίστη, το θάρρος, η αγωνία, το πάθος και κυρίως η αγάπη παρελαύνουν στις σελίδες δημιουργώντας έτσι πορτραίτα των ανθρώπων που έζησαν σε μία εποχή όπου όσοι έφεραν το «στίγμα» της λέπρας (ή αν προτιμάτε τον επιστημονικό και πιο ευγενή όρο «νόσο του Χάνσεν») ή είχαν στην οικογένειά τους κάποιον που νόσησε ήταν δακτυλοδεικτούμενοι κι απομονώθηκαν από την κοινωνία. Γι? αυτό κι ο Εμμανουήλ Φουντουλάκης, πρώην Χανσενικός, δέχτηκε με προθυμία να προλογίσει το βιβλίο, εις ένδειξιν ευγνωμοσύνης προς τη Χίσλοπ για τη δέουσα προσοχή της κατά τη στγγραφή.