Ένα κορίτσι η Χριστίνα είναι δεκαπέντε χρονών, αναγκάστηκε να φύγει από τη Θεσσαλονίκη και να πάει στην Αθήνα. Εκεί λέει ψέματα στους καινούριους φίλους που απόκτησε, γιατί ντρεπόταν να πει πως ζούσε σ` ένα μικρό σπίτι κοντά στο θυρωρείο μίας πολυκατοικίας, αφού η μητέρα της είχε πιάσει δουλειά ως θυρωρός. Θέλησε να απορρίψει την πραγματικότητα που την περιέβαλλε, θέλησε να την ξεχάσει. Δημιούργησε με το μεγάλο της ψέμα έναν καινούριο κόσμο που και πάλι δεν είναι αυτός που ονειρεύεται. Βρέθηκε μπλεγμένη με τον ίδιο της τον εαυτό και με τον κόσμο που θέλησε να τον βλέπει διαφορετικό, όπως θέλουν να τον βλέπουν τα άλλα παιδιά της ηλικίας της.Η γλώσσα του βιβλίου είναι απλή και δημοτική και το ύφος ζωηρό, απλό και γλαφυρό. Μέσα από το ύφος βλέπουμε ότι υπάρχουν συμβολισμοί που εάν τους εξετάσουμε με προσοχή θα καταλάβουμε πως η συγγραφέας προσπαθεί να μας μεταδώσει ένα μήνυμα. Τα κύρια πρόσωπα του μυθιστορήματος είναι η Χριστίνα, η μητέρα της- η κυρία Ελευθερία, ο Αλέξης και οι υπόλοιποι καινούριοι φίλοι της Χριστίνας, που απόκτησε όταν πήγε στην καινούρια πόλη. Όλα τα πρόσωπα παίζουν έναν κύριο και ενδιαφέροντα ρόλο στο όμορφο αυτό μυθιστόρημα.